برخی بانك‌ها وجوه خود را از منابعی غیر از بانك مركزی كسب می‌‌كنند. به هر حال منبع این وجوه برای خریداران سهام بانك‌ها مهم است. این كه اتكای بانك بر كدام منابع است، دغدغه درست ارزیابان بانك‌ها به حساب می‌آید.

از آنجا كه سرمایه بانك كاهش دهنده ریسك بانك محسوب می‌شود، بنابراین نسبت سرمایه كه نوعا به صورت سرمایه تقسیم بر دارایی تعریف می‌شود نسبت مهمی برای ارزیابی‌ها به دست می‌دهد.

بانكی كه سرمایه بیشتر نگه می‌دارد زیان‌های بالقوه را آسان تر می‌تواند هضم كند و به حیات اقتصادی خود در شرایط سخت اقتصادی پس از خصوصی‌سازی و محیط رقابتی بهتر ادامه دهد. بانك‌هایی كه نسبت سرمایه بالاتر دارند از نرخ كفایت سرمایه بالاتری بهره‌مند هستند هرچند آن بانك به‌طور نسبی سطح سرمایه بالاتری نداشته باشد.